Atrakcyjność i kanon piękna – dlaczego się podobamy? 

Pojęcie atrakcyjności i kanon piękna zmieniają się wraz z czasami, w których żyjemy. Kanon piękna oznacza zbiór cech, które uznawane są za pożądane u kobiet lub mężczyzn. Jednak to, co jeszcze niedawno uchodziło za zachwycające, obecnie może powodować w nas skrajnie odmienne, nieprzyjemne emocje, jak na przykład wstręt. Choć kanon piękna bywa zmienny i uzależniony od epoki, to atrakcyjność możemy uznać za pewien względnie stały zbiór czynników fizycznych i zachowań, które powodują, że ktoś nam się podoba bardziej niż pozostali. Zatem co wpływa na to, że ktoś jest atrakcyjny? Co sprawia, że podobamy się innym? Sprawdź! 

Czynniki fizyczne – co jest atrakcyjne w naszym wyglądzie? 

Rozpoczniemy od bardziej powierzchownej części atrakcyjności, czyli kilka słów o urodzie i pięknie zewnętrznym. Oczywiście, można pokusić się o stwierdzenie, że każdy ma zupełnie inny gust i takie zestawienie nie ma uzasadnienia. Natomiast, w dużej mierze, o tym, co uznamy za piękne (a dokładniej – nasze mózgi uznają) decyduje ewolucja. Zatem wniosek jest następujący: to, co nam się podoba wizualnie, jest uwarunkowane genetycznie. Wszystkie zewnętrzne cechy atrakcyjności związane są ze zdrowym wyglądem i płodnością. 

Proporcje i symetria 

U kobiet wylicza się wskaźnik WHR (ang. waist–hip ratio) – określający stosunek obwodu talii do obwodu bioder. Idealnie atrakcyjny WHR powinien wynosić 7/10. Przykładowe wymiary, odpowiadające wskaźnikowi WHR, wynoszą odpowiednio: 63 cm w talii oraz 90 cm w biodrach. Proporcja ta zostaje zaburzona, kiedy kobieta zachodzi w ciążę, ponieważ zwiększa się obwód talii, przez co spada jej atrakcyjność (przynajmniej w teorii).  

Cechy metamorficzne 

To cechy charakteryzujące płeć przeciwną – przykładowo mogą być to długie włosy u kobiet. Natomiast u mężczyzn takimi cechami jest m.in. zarost, mięśnie czy zarysowana żuchwa, świadczące o dużym natężeniu testosteronu. Cechy metamorficzne podnoszą atrakcyjność, ponieważ wiążą się dla jednostki z pewnym kosztem. Nie każda kobieta będzie w stanie zapuścić piękne i długie włosy, świadczące o dobrym zdrowiu. Analogicznie – długie paznokcie utrudniają bądź spowalniają wykonywanie pewnych czynności. Tak samo jest w przypadku cech męskich. Zwykle wiążą się one z testosteronem, który w nadmiarze jest ogromnie obciążającym hormonem dla organizmu.  

Cechy neoteniczne 

Cechy neoteniczne inaczej oznaczają cechy dziecięce. Nasz mózg postrzega je jako atrakcyjne, ponieważ bezpośrednio kojarzy je z bezbronnymi dziećmi i wzbudzają w nas reakcje opiekuńcze. Co możemy uznać za cechy neoteniczne? To przede wszystkim symetria twarzy, duże oczy; zgrabny, zadarty nos oraz pełne usta. Długość kończyn również nie pozostaje bez znaczenia. Wysocy mężczyźni są postrzegani jako bardziej atrakcyjni, ponieważ wyższy wzrost daje większe poczucie bezpieczeństwa. 

Dosyć nieoczywistą, ale ciekawą cechą neoteniczną jest położenie brwi. U dzieci linia brwi jest w okolicach połowy twarzy.  

Według biologii atrakcyjności człowieka¹, na atrakcyjność wpływa głównie: wiek, masa ciała, wzrost, stosowanie antykoncepcji hormonalnej, poziom hormonów płciowych, subiektywna ocena własnej atrakcyjności oraz długość czasu bez kontaktu z interesującą nas płcią.  

Czy istnieje kolor, który podnosi poziom atrakcyjności? Okazuje się, że tak. Za taki kolor uchodzi czerwony, ponieważ świadczy on o mocnym ukrwieniu ust. 

Atrakcyjne cechy charakteru 

Już wiemy, co fizycznie sprawia, czy dana osoba przyciągnie naszą uwagę. Teraz zastanówmy się nad tym, jakie cechy sprawiają, że chcemy przebywać w towarzystwie osób, którymi jesteśmy potencjalnie zainteresowani. 

Podstawą jest pewność siebie, ponieważ oznacza ona wysoką samoświadomość i wiarę we własne umiejętności oraz sukces w przyszłości. Spójrzmy na to tak – jeżeli uważamy siebie za atrakcyjnych, to ludzie w naszym otoczeniu również będą nas tak postrzegać, ponieważ wysyłamy takie sygnały. Ta istotna cecha sprawia również, że dobrze i swobodnie czujemy się ze sobą i jesteśmy przekonani o słuszności swoich decyzji.  

Kolejną atrakcyjną cechą bez wątpienia jest poczucie humoru. Dzieje się tak, ponieważ świadczy o inteligencji, czyli potencjalnie wysokim statusie społecznym. Natomiast atrakcyjna pozycja w strukturze społecznej wiąże się z wysokimi zarobkami, a one z poczuciem bezpieczeństwa. Dodatkowo, poczucie humoru oznacza też dopasowanie na poziomie intelektualnym, wówczas czujemy się dobrze w towarzystwie drugiej osoby. 

Kolejną istotną kwestią jest posiadanie pasji. Dlaczego? Pasja to przejaw autonomii i niezależności. Dzięki niej druga osoba stale pobudza naszą ciekawość i zwiększa szanse na to, że będziemy chcieli utrzymywać z nią kontakt. Pokazuje nam inną perspektywę i zaspokaja potrzebę różnorodności, a my również zyskujemy więcej swobody na samorealizację. 

Warto zaznaczyć, że atrakcyjne cechy charakteru działają silniej niż czynniki fizyczne. Oznacza to, że jeżeli ktoś odznacza się silną pewnością siebie, jednak nie posiada wszystkich pożądanych cech wyglądu, to i tak jego atrakcyjność może być oceniana niezwykle wysoko. 

Psychologiczne efekty wpływające na to, że ktoś nam się podoba 

Głównie psychologia społeczna dowiodła, że nie wszystkie nasze zachowania i wybory odbywają się na poziomie świadomym. Działają na nas pewne efekty, które sprawiają, że inni zyskują w naszych oczach. Jakie? I czy można się uchronić przed ich wpływem? 

Efekt kopiowania – to, jak nasza atrakcyjność jest oceniania przez innych, wzmacnia lub osłabia to, czy podobamy się pozostałym. Przykład: kiedy ktoś skomplementuje osobę, z którą się spotykamy, to osoba, której dotyczył komplement, będzie jeszcze bardziej interesująca w naszych oczach. 

Efekt kontrastu – to wyróżniające cechy – zarówno na plus, jak i na minus. Z powodu efektu kontrastu, coś co może wydawać nam się brzydkie, przez innych jest postrzegane jako atrakcyjna cecha. Przykład: blizna. 

Podobieństwa w formie spędzania czasu – lubimy osoby, które są do nas podobne i z którymi możemy dzielić zainteresowania. Również jednym z języków miłości jest właśnie „dobry czas” (ang. quality time), dlatego ma to szczególne znaczenie i podobieństwa w tym obszarze generują „dodatkowe punkty” atrakcyjności. 

Co sprawia, że odrzucamy innych? 

Patrząc z przeciwnej perspektywy, co sprawia, że tracimy w oczach innych? Jeżeli chodzi o fizyczne cechy, to wszelka niesymetryczność jest przez nas automatycznie postrzegana jako nieatrakcyjna. Jeśli przyjrzymy się cechom charakteru, to jedną z najbardziej niepożądanych, szczególnie u mężczyzn, jest neurotyczność. Oznacza ona silne niezrównoważenie emocjonalne, skrajne reakcje i zachowania oraz popadanie w lęk i stres, zazwyczaj nieadekwatne do sytuacji. Na przykład, gdy mężczyzna krzyczy i ucieka z pomieszczenia na widok niewielkiego, niegroźnego pająka i w histerii prosi partnerkę, aby zajęła się tym nieproszonym gościem. Niestety, w takiej sytuacji zazwyczaj traci punkt atrakcyjności u swojej ukochanej. 

Przeciwieństwa się przyciągają… Czy aby na pewno? 

Odpowiedź na to pytanie wciąż pozostaje zagadką. Przeprowadzono wiele badań psychologicznych i socjologicznych dotykających tego tematu, jednak nadal nie ustalono jednoznacznego i spójnego wariantu. Powszechnie mówi się, że to właśnie przeciwieństwa się przyciągają. Osoby o odmiennych zainteresowaniach i poglądach potrafią rozwijać osobowość drugiej osoby w związku – pod warunkiem, że jest ona otwarta na nowe doświadczenia. Jednak to wspólne cele, lubienie tych samych rzeczy i podobna forma spędzania czasu sprawiają, że rozumiemy się bez słów. Dlatego, wchodząc w związek, należy przede wszystkim zweryfikować, czy wartości obydwu stron są takie same, ponieważ to fundament, na którym możemy dalej budować swój związek i wzmacniać wzajemną atrakcyjność. 

1. Pawłowski, B. (2009) Biologia atrakcyjności człowieka. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. 
2. Borysławski, K., Nowakowski, D. (red.): Atrakcyjność fizyczna człowieka, Monographs of Physical Anthropology, vol. 7, 2019. Wrocław: DN Publisher 
3. Renee , E. (2018) Obsesja piękna. Wydawnictwo Buchmann